La indignación por la muerte en prisión de Kepa del Hoyo toma las calles de Galdakao

Más de 8.000 personas han tomado parte en la manifestación que está tarde ha recorrido las calles de la localidad vizcaína de Galdakao, localidad natal de Kepa del Hoyo, preso político vasco muerto en la prisión de Badajoz el pasado lunes. Pese a que la tarde ha sido lluviosa, miles de personas se han acercado hasta Galdakao para dar el último adiós al militante independentista vasco..

Pasadas las 6 de la tarde la movilización arrancaba entre irrintzis y aplausos, precedida por familiares de Kepa, que portaban una foto suya y una ikurriña con un crespón negro, tras ell@s, la pancarta principal con el lema "Agur eta ohore Kepa".

La marcha ha recorrido el casco viejo de Galdakao entre gritos de "Herriak ez du barkatuko", "Euskal presoak etxera!" o "Kepa, gudari, gogoan zaitugu!. Finalmente la marcha ha vuelto a la plaza Iturrondo, donde ya estaba preparado el escenario para el acto político que ha cerrado la manifestación. 

Decenas de militantes de la organización Herritar Batasuna también se han concentrado en la plaza Iturrondo portando pancartas y lemas en recuerdo de Kepa y por la amnistía para tod@s l@s pres@s polític@s.

El acto ha comenzado con el sonido de la txalaparta y con bertsos, tras eso han intervenido una amiga de Kepa y un portavoz de Ernai Galdakao. Seguidamente ha tomado la palabra la familia de Kepa, Maite y Peru, su mujer y su hijo, especialmente emotivas han sido las palabras de Peru, todo un alegato contra la cárcel y la dispersión. 

Finalmente ha tomado la palabra Arkaitz Rodríguez de Sortu, quién ha dicho que "le debemos a Kepa la paz y la libertad, pero sobre todo de la debemos a Peru, a nuestros hijos e hijas", tras esto, la música de Izarren Hautsa ha cerrado el acto.

Vídeo realizado por Ahotsa.info:

Intervención completa de Peru, hijo de Kepa: 

Ezin dut lorik egin, beraz textu hau egitea bururatu zait.

Lehenik eta behin, eskermila ekitaldietan egondako guztioi, baita be, etorri ezin izan direnei. Zuen animoek bizitzen jarraitzeko indarra eman digu lako

Textu hau, nire testigantza edo lekukotzat hartu behar da soilik.

Textu hau, nik idatzi dut, nire bizipena, zuei, inork behartu gabe, kontatzeko. Urte hauetan bizi izandakoa kanporatzeko beharra dudalako

Keparen nahi handiena, berak jasandako egoera, ni barne, inork jasan behar ez izatea zen.

Askotan esan dit, "nik ez nuen espero bizirik amaitzea", hau da, bere, odol hotzez erahildakoen kideen patu bera izango zuela uste zuen.

Baina ez zen ala izan, eta bere kideak gogoan zituela, kartzelatik, presoen bizi maila hobetzeko borrokatu zuen. Hori dela eta, askotan pairatu du estatuak duen gorrotoa: tortura, dispertzioa... Bere aitaren heriotzarekin ere, berdin jarraitu zuten.

Beraz, zelan kondenatu biolentzia, beraren aurka behin eta berriro erabili izan badute?

Bidai batean, letra bat idatzi nuen, honela dio:

Bidai luzea dut atzean ia bilbora heltzen
Lazter nau etxean ya nengoen aspertzen
Musika mobilean, hasi na idazten
Ezin kendu mina
19 urte adina
Idazkera fina
Dena da berdina
Kostatzen zait baina
Ekinez, guztia da egina
Hau da errealitatea beste bidai bat bizirik
Momentuz dut sortea, ezin egon isilik
Patu hontan zintzilik
El dia de la marmota
Ezin azaldu min mota hau
Zenbat egun, zenbat gau
Bizitza honek naskatzen nau
40 minutu milaka taupada
1300 km una matada
Que putada, baina hala da
Gauza hauetara ohitzen hasi gara
Ta ez hartu balitz bezela broma
Zenbat puntu zenbat koma
Este viaje no hay quien se lo coma
Para mi vida, carcoma
Gure maletan ia 2 tona
Nomada, batzuen antzera
Bidai bakoitza diru galera
Ta barruan urduri bera
Mezedez, atara zazue kalera
Gu ez garela, errudunak
Mezedez, izan zaitezte sentzudunak
Zergaitik hainbeste amorru beti ohiuka
Gure aurka orruka
Senide ta lagunak, ahaztuta
Noiz amaituko da burruka
Iadanik ahulduta
Esperantzak agortuta
Berriro ere, antzeko letra
A ver si alguna vez te penetra
En el corazon en la sien o bien por donde te quepa
Entiendo tu dolor, pero porfavor respeta
A los familiares de los presos
Politicos, comunes, a todos esos
Para todos vosotros tomad besos
Solo me dedico a crear versos
Mientras otros vuelan sesos
Literal o metaforicamente
Me es indiferente
Vuestra ravia muy presente
Vuestra conciencia ausente
O es que teneis mucha sangre fria
Quereis quitar de nuestra mente la palabra alegria
Me dais alergia
Quereis aparecer en los libros
como vencedores
Los mejores
Os demuestro con mi voz
Que no se trata de ganar o de perder
Sino de ver
El dolor desvanecer
Y que todo quede
Grabado en la historia
Ya se que esto os duele
Lo de mantener la memoria
Sere brebe
Deja que mi voz se eleve
Espero, que alguno lo entienda y no le llegue
El consentido sentimiento que con sentido a mi me hiere
Espero, que alguno lo entienda y no le llegue
El consentido sentimiento que con sentido nadie quiere
El odio.

Beraz, keparen erailketak sortutako amorrua, indar bihurtuko dugu, kepak ez zuen inorentzako bere, edo nire bizitza nahi. Kepak, indar hori, ohiu bihurtzea nahi zuen, estatu batek isilarazi ezingo duen ohiua, askatasun ohiua. Hildako gehiok ez digu kepa itxuliko, egia esan, kepa ez da inora joan. Preso politiko guztien askatasuna lortu arte, gure ohiuarekin bat borrokatuko du!

Haiek tortura eta dispertzioa erabiltzen badute, guk hitzak eta kontzientzia erabiliko ditugu. Ezin gara haiek bezala bihotzgabeak bihurtu! Biktima bakoitzak familiar errugabeak ditu!!

Azken finean
Kepa, batzuentzako hiltzaile bat zen
Kepa, beste batzuentzako eredu bat zen
Baina Kepa, niretzako... Munduko aitarik onena zen
Eta ni, ez naiz keparen semea
Ni Peru Del Hoyo Sanchez naiz

Ez zidan inoiz politikaz hitzegin, nik nire ideologia propia daukat.
Bronka bota behar zidanean (klaseko notengatik gehienetan), zorrotz, serio,
bronka botatzen zidan, baina beti, ahotsa altzatu gabe.
Animoak behar nituenean, ni baino txarrago zegoen arren, bere irribarrerik onena erakuzten zidan, bere txikitako batallitak kontatzen...
Pertsona normal batek bezela, ametsak zituen, eta nola ez, ama eta nirekin egingo zuena planeatzen zuen: "hemendik ateratzean, antzoki bat irekiko dugu, ni barran eta zu soinuan" zioen.

Amets hauek danak, berarekin hil egin dira...

Horregatik, preso guztiak etxean nahi ditugu, eta senide guztioi, bidegabekeriaz ezarritako kondena inmoral, eta ulertzen ez duten arren, ilegala den dispertzioa bukatu beharra dago

Nire aitaren heriotza azkena izan dadin...

Euskal presoak, etxera!